www.lynchland.eu

prawdziwek

Płyty z muzyką z "Zagubionej Autostrady" nie trzeba chyba nikomu rekomendować. Fantastyczna, zmienna w klimatach, a zarazem pod względem konceptualnym niesamowicie spójna pozycja. Otwierający i zarazem kończący całość utwór Davida Bowiego "I'm Deranged" to prawdziwa perełka. Warto jednak zwrócić uwagę, że dla pewnego równie wybitnego utworu rozbrzmiewającego w trakcie filmu zabrakło miejsca na płycie. Ten utwór to doskonały cover piosenki Tima Buckleya zatytułowanej "Song to the siren". Cover ten możemy znaleźć na szczęście na wydanej w 1984 roku płycie zespołu This Mortal Coil, zatytułowanej "It'll End in Tears". Niniejszy post pragnąłbym poświęcić właśnie recenzji tej właśnie płyty.

This Mortal Coil to niezwykły projekt zainicjowany przez Ivo Wattsa Russela, w który zaangażowani byli muzycy takich zespołów jak Cocteau Twins czy Dead Can Dance. I to właśnie głos wokalistki tej pierwszej grupy urzeka widza podczas sławetnej sceny, gdy Pete kocha się z Alice na pustyni przed domkiem "pasera".

Na początku zaznaczę, że nigdy nie byłem specjalnie miłośnikiem new romantic ani w ogóle muzyki lat 80'. Nie cierpię tej monotonnie brzmiącej perkusji, okropnych "plastikowych" syntezatorów itp. Nie byłem też nigdy jakimś zaciekłym fanem Dead Can Dance. W związku z tym płyta "It'll End in Tears" budzi we mnie mieszane uczucia.

Całość zaczyna się straszliwym banałem: coverem piosenki zespołu Big Star "Kangaroo". Sam oryginał nie należy do najambitniejszych, ale i tak jest o niebo ciekawszy od tego popowo-romantycznego wykonania. Potem zaczyna się uczta dla ucha prawdziwego melomana czyli wspomniane "Song to the Siren". W tym wypadku sam oryginał jest bardzo dobry, a w połączeniu z niesamowitym głosem Elisabeth Fraser daje fantastyczny efekt, który pozwala bez kozery zaliczyć ten utwór do coverów wszechczasów. Jest to ewidentie jeden z najmocniejszych punktów tego albumu. Reszta materiału zawieszona jest gdzieś między banalnością tego pierwszego, a genialnością tego drugiego. Godne wyróżnienia i najwyższej pochwały są takie kawałki "Another Day", "Waves become wings", czy nieco orientalny "Dreams made Flash". Najsłabszym ogniwem jest zaś niewątpliwie pseudorockowo-romantyczny "Not Me" zupełnie odstający klimatem od reszty albumu, na kilometr trącący myszką banał, przywodzący na myśl twórczość np. takiego OMD.

Album sprawia ogólne wrażenie nierównej składanki, wypełnionej zarówno genialnymi jak i miernymi kompozycjami. Te dobre ratują jednak całość i sprawiają, że "It'll End in Tears" pozostaje mimo wszystko bardzo interesującą, godną przesłuchania pozycją.

1. Kangaroo
2. Song to the Siren
3. Holocaust
4. FYT
5. Fond Affections
6. The Last Ray
7. Another Day
8. Waves Become Wings
9. Barramundi
10. Dreams Made Flesh
11. Not Me
12. A Single Wish

pjhmoon

Płyta znana owszem oczywiscie itd To moze ciagnąc dalej ten watek zwróce uwagę na krązek

lub płytkę

Celowo umieszczam okładki bo mówią one wiele o atmosferze panującej podczas słuchania tych płyt. To jednak nie dość czeste u projektantów okladek.

prawdziwek

Drugi album a zarazem Opus Magnum projektu This Mortal Coil, czyli "Filigree and Shadow" do przesłuchania pod następującym adresem:

[link widoczny dla zalogowanych]

Warto, bo krążek dużo spójniejszy od poprzedniego, trzyma cały czas równy, wysoki poziom.