www.lynchland.eu

prawdziwek

Skoro tak, to może polecimy z czymś trudniejszym w odboirze z repertuaru GG. Słuchając tego typu muzyki trzeba trochę zapomnieć o przyzwyczajeniach muzycznych i schować w kąt oczekiwania jakie mamy względem muzyki rockowej. Kawałek otwierający płytę "The Power and the Glory" - "Proclamation".

http://www.youtube.com/watch?v=UWfmfgHXAfE&feature=related

Oraz "Knots" i "The Boys from the Band" z "Octopusa". Bardzo ważnej dla mnie płyty, bo zmieniła moje spojrzenie na to czym powinien być rock progresywny. Zacząłem bardziej cenić pomysłowość w muzyce, a mniej rozbudowane, ciągnące się w nieskończoność symfoniczne suity.

http://www.youtube.com/watch?v=uu6fmx-xn9A&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=BTet3C_afKA&feature=related

Warto wiedzieć, że mimo iż GG nie zdobyli nigdy większej popularności są obok znajdującego się w podobnej sytuacji VDGG jedną z najbardziej wpływowych grup progresywnych. Współcześni neo-progowcy potrafią po chamsku zrzynać żywcem całe solówki i instrumentalne pasaże z GG prezentując to jako nową muzykę. Najlepszym przykładem tego procederu jest twórczość niesławnej, absolutnie wtórnej wobec progowych klasyków grupy Spock's Beard oraz jej byłego lidera Neala Moorse'a.

Introverder

Przekonałeś mnie, posłucham sobie zatem wszystkie płyty grupy począwszy od pierwszej, bo rzadko widzi się grupy z takim pomysłem na grę i barwną, zróżnicowaną mieszanką brzmień a dawno już nie słyszałem zespołu, która zdaje się prawie w ogóle nie nudzić..

prawdziwek

Ja polecam w szczególności cztery płyty studyjne od 4-7: "Octopus", "In the Glass House", "The Power and the Glory" i "Free Hand". Każda z nich prezentuje nieco inne oblicze zespołu: folkowe, eksperymentalne, rockowe i jazzujące. Wcześniejsze pozycje też godne uwagi, ale przyznam się, że np. takie "Three Friends" nigdy mnie jakoś szczególnie nie porywało. Natomiast takie rzeczy już owszem:

Otwierający "Octopusa":"The Advent of Panurge": http://www.youtube.com/watch?v=oK4cuXJa7QE
(W tym wykonaniu brzmi zupełnie inaczej niż na płycie.)
Czy koncertowe wersje utworów z "In the Glass House":
http://www.youtube.com/watch?v=ekUM8PSlBC4&feature=related

prawdziwek

Coś tu nic się ostatnio nie dzieje.

U mnie grał dziś Kraftwerk "Radio-Activity" oraz Cabaret Voltaire "The original sounds of Sheffield 78/82".

Pierwsza płyta z okresu, w którym Kraftwerk łączył eksperymenty z tandetnymi melodyjkami, z których jest znany. Przewijając popelinę można jednak usłyszeć na tej płycie coś ciekawego - jeszcze.

Druga płyta to składanka "the best of" z pierwszego okresu twórczosci CV. Bardzo intrygująca muzyka, aż chce się wracać do tych nagrań.

doggod

prawdziwek

prawdziwek

U mnie Magma i "Köhntark". Ten zespół po prostu trzeba poznać, bo to prawdziwy rodzynek w tym całym prog-rockowym, nie zawsze smacznym cieście.

Powiem tak: dawno nie czerpałem takiej przyjemności ze słuchania muzyki, jak ostatnio. Dawno nic mnie nie fascynowało w równym stopniu, jak obecnie zeuhl, krautrock, czy RIO. Myślę, że racje miał Palczewski, podkreślając, że siła tej muzyki nie leży nawet tyle w sposobie skomplikowania czy w awangardowym charakterze, ile w tym, że przemawia bezpośrednio do słuchacza, zostaje w nim, i coś w nim zmienia, a nie tylko bezpiecznie płynie sobie obok.

Wracając do Coil - to rzeczywiście wspaniały utwór, poetycki tekst. Robi niesamowite wrażenie, gdy słucha się go, jak zaleca tytuł płyty - w ciemności.

pjhmoon

Interesujacy powrot portishead. Singiel nagrany na akcje Amnesty Int. "chase the tear"
do [link widoczny dla zalogowanych]
do [link widoczny dla zalogowanych]
A tak szerzej to zgłebiam ambient, noise i improwizowaną elektronike.

prawdziwek

doggod

prawdziwek

Ja żeby była jasność nie potępiam Latimerowskiej estetyki jeśli chodzi o grę na instrumencie. Raczej nie przekonuje mnie generalnie ten styl, czy ten sposób rozumienia "progresywności". Np. wciąż podobają mi się takie rzeczy, jak fragment tego utworu od 6 minuty do końca:

http://www.youtube.com/watch?v=RVn1qdo9Vls

Problem w tym, że nie potrafiłbym chyba już cierpliwie wysłuchać płyty, brzmiącej w całości tak jak to, co ten fragment poprzedza. Po prostu nie mam wewnętrznej potrzeby kontaktu z taką muzyką.

Z podanych przez Ciebie utworów pierwszy mi się podoba, drugi nie. Dlatego, że jak na mój gust ta pani jest nadekspresyjna. Taka ilość krzyku powoduje, że moje ucho szybko obojętnieje. Wolę coś bardziej subtelnego, jak Coil, który prezentowałeś wcześniej, albo to:

http://www.youtube.com/watch?v=wwwPei57BMM

Taka muzyka rzeczywiście we mnie gdzieś pozostaje. Natomiast jeśli nawet najbardziej ekspresyjny krzyk jest ciągły i brzmi monotonnie, to zapominam o tym, co usłyszałem już w parę sekund po wciśnięciu klawisza stop.

Trzeci utwór: podoba mi się początek. Reszta nie trafia póki co w moją wrażliwość.

doggod

"Z podanych przez Ciebie utworów pierwszy mi się podoba, drugi nie. Dlatego, że jak na mój gust ta pani jest nadekspresyjna. Taka ilość krzyku powoduje, że moje ucho szybko obojętnieje"
============================================

To prawda, ekspresja jest, lub raczej była, jej elementem rozpoznawalnym. Oczywiście kwestia akceptacji tego rodzaju muzyki (jak i SPK) rozgrywa się w pewnych obszarach ludzkiej percepcji, które są wypadkową przewartościowania estetycznego własnej wrażliwości oraz tego, czego oczekujemy od muzyki. Tego typu muzyka, jej siłą (a może słabością jednak?) jest ścisły związek z całą sferą światopoglądową, której właśnie sama muzyka miała być jedynie platformą. Odbiór tej muzyki bez wiedzy na temat tekstów, manifestów artystów, ich światopoglądów, bardzo często i wnikliwie czerpiących ze współczesnych trendów w filozofii, socjologii, psychologii a nawet psychiatrii, kończy się obojętnością lub nawet wrogim nastawieniem. Muzyka industrialna jest jedynym mi znanym nurtem, w którym wykonawcy z takim multidyscyplinarnym zaangażowaniem starali się dokonać analizy współczesnego świata i człowieka. Problem w tym, ze nie każdemu ta wizja może odpowiadać, co ja w pełni jestem w stanie zrozumieć. Zgłębianie jedynie mrocznych rejonów psychiki człowieka, fascynacja wszelkimi negatywnymi zachowaniami , śmiercią, totalną manipulacją jednostki oraz mentalnym ubezwłasnowolnieniem człowieka - to wszystko moze powodować odruchy wymiotne. Ale jest w tym swoiste piękno. to piękno dostrzec chyba może jedynie ten, kto sam gdzieś w trzewiach identyfikuje się z tego typu estetyką i wizją świata.

prawdziwek

U mnie pewna zmiana gustu, która zaowocowała decyzją o sprzedaży Camela, ma przede wszystkim związek z większym zainteresowaniem się awangardowymi odmianami proga. Pociąga mnie w tym nurcie nawet nie tyle większy stopień skomplikowania, czy znacznie bardziej wyraziste nawiązania do "sztuki wyższej", ale przede wszystkim zdecydowanie większa, jak na moje ucho zdolność ekspresji związana z awangardowymi, czy nawet "industrialnymi" środkami wyrazu, możliwość wpływania za ich pomocą na świadomość odbiorcy, a nawet kształtowania tej świadomości.

Nie byłbym natomiast w stanie chyba nigdy ściśle identyfikować się z jakimś jednym nurtem czy brzmieniem, dlatego że na pewno nie wyczerpałoby ono wszyskiego, co uważam za interesujące w świecie dźwięku.

Co do syntezy poglądów filozoficznych i muzyki - ja uznaję, że moje własne poglądy nie potrzebują "ścieżki dźwiękowej". Zresztą nie wiem nawet, jak taka ścieżka dźwiękowa miałaby wyglądać. Muzyka, czy sztuka zaspokaja moje zupełnie inne potrzeby, niż filozofia, która nota bene, przynajmniej w tej wartościowej z mojego punktu widzenia części, jest dyscypliną mocno specjalistyczną i znacznie odmienną od tego, niż się większości "filozofującym artystom" wydaje.

Dla jasności - z muzyką industrialną obeznany nie jestem, ale kilka rzeczy przypadło mi do gustu, również i spośród tych, które są utrzymane w bardzo hałaśliwej stylistyce. Np:

http://www.youtube.com/watch?v=9jTuxKMi_74

prawdziwek

Dużo się u mnie ostatnio działo w głośnikach. Aggitation Free, Annexus Quam, Egg, Happy Family, Naked City, Soft Machine.

Zwłaszcza warto wspomnieć o tym ostatnim - którego twórczość nazwałem kiedyś "jazzopodobnym pitoleniem". Muszę to odszczekać. To co mnie przekonało, to wczesna twórczość zespołu, gdzie jest dużo więcej psychodelii i awangardy.

W moim prywatnym rankingu ulubionych, najczęściej słuchanych rzeczy prowadzi ostatnio Art Zoyd - podoba mi się właściwie wszystko, co miałem okazję usłyszeć a także Gong - pierwsze dwie płyty + trylogia, bo to co potem, to jakoś mało interesujące.

Poznałem również całkiem przyjemną kapelę alternatywną - The Flaming Lips. Wybranych utworów miło się słucha - niestety nie są równi.

Introverder

A teraz przerwa reklamowa Very Happy

:

http://www.youtube.com/watch?v=V5bYDhZBFLA&feature=fvst - reklama sprzętu AGD Smile

.

A skoro już BB, to mały remix w nowoczesnej oprawie Smile

:

http://www.youtube.com/watch?v=O7ZKnj2lVOY.