www.lynchland.eu

prawdziwek

Ja tak w ogóle odbieram TP jako taki jeden wielki melodramat. Ale to jest nawet w pewnym sensie niezłe. Dlaczego? Bo oto ludzie przyzwyczajeni do różnych "mydlanych oper" widzą na swoich ekranach serial zrobiony niby wedle tradycyjnych reguł (prowadzenie podwójnego życia, miłość, sekretne tajemnice kochanków, sytuacje typu: każdy z każdym), a z drugiej strony to wszystko wydaje się zaskakująco autentyczne. Co więcej, reżyser używa symboli, pozostawia widzowi różne sprawy do przemyślenia, odwołuje się do szerokiego kontekstu kulturowego.

Wybaczam dlatego Lynchowi różne niedociągnięcia, których bym mu nie wybaczył, gdyby to był film kinowy. Posądzam również pana Frosta o to, że nieco "bruździł" przy tym filmie. Wiele pomysłów nie przypomina mi Lyncha, jakiego znam z jego innych dzieł. A teraz powiem, które rzeczy wydają mi się właśnie wymuszone na Lynchu, lub przez kogoś innego zasugerowane:

1) Wprowadzenie wątku Windoma Earla. (Choć z drugiej strony jest to postać przypomninająca poniekąd matkę Luli.)
2) Projekt "Blue Book". Angażowanie w całą sprawę kosmitów zupełnie tu nie pasuje. Poza tym sugestię: "Przestaliśmy badać kosmos, zaczeliśmy się interesować tym, co się dzieje tu, w tych lasach" interpretuję jako odcięcie się Lyncha od tego tematu.
3) Sprawa kontroli wewnętrznej w FBI. - Nie wynika z tego nic interesującego.
4) Postać doppelgangera - reżyser się od niej jakby odciął w FWWM.
5) Wyjazd i romanse Jamesa. (tragedia!)

Introverder

Wiesz byli różni reżyserzy poszczególnych odcinków, a w pełni sam Lynch zrealizował zaledwie parę odcinków.

O Froście wiem tyle, że był współtwórcą całości (czy współpomysłodawcą), humor jest gł. jego dziełem i w tej roli wypadł przekonywująco. Co zrobili z tym inni reżyserzy, należałoby ich zapytać.

prawdziwek

Sądzę, że inni reżyserzy nie mieli jednak większego wpływu na scenariusz. Co będzie się działo ustalali między sobą Lynch, Frost i przedstawiciele stacji telewizyjnej. A to, kto tam osobiście siedział na planie, darł się przez megafon i nadzorował kręcenie poszczególnych scen, nie specjalnie mnie interesuje.

Uważam, że podstawą udanego filmu jest zawsze dobry scenariusz. Przekonałem się o tym wielokrotnie, widząc różne "gnioty" reżyserowane przez tych niby najwybitniejszych.

Wiadomo też, że kompromisy były. Lynch np. nie chciał początkowo ujawniać mordercy Laury. Widać poza tym, że niektóre wątki z drugiej części są wprowadzane na siłę.

Introverder

Introverder

Nikt nie zwrócił uwagi na następujący fakt, posągi Wenus stojące w przedsionku (za Prawdziwkiem), znikają w pewnym momencie. Jak poczytacie uważnie moje posty, to to znajdziecie, skoro Lynch dokonał takiego zabiegu miało to swój powód.

Introverder

A co do Chat, ja tam będę zawsze uważał, że oba miejsca należało pokazać, jako zupełnie inne lokacje. Pokój z czerwonymi zasłonami, to b. wąskie spectrum. Gdyby oba się znacznie różniły, byłby wyraźny kontrast i łatwo można byłoby dokonać rozgraniczenia, co jest Białą, a co Czarną Chatką.

Poza tym Earle trafił do innej części Chaty niż Dale - wszystko dzięki strachowi Annie, bez niego(co wiadomo zresztą ze scenariusza) Earle nie mógłby wejść. Jako że Dale na początku swojej wędrówki spotkał jedynie dobre duchy (pomijam wszechobecnego Karła): Laury, Starca/Olbrzyma, toteż będąc w Poczekalni znajdował się jednocześnie w Białej Chatce (Karzeł terminem "Poczekalnia" określił Białą Chatkę, rozróżniając ją jako etap przed ostateczną próbą, jaką zawsze będzie/jest wizyta w BLACK LODGE) - trafił tam kierowany uczuciem.

Z ciekawostek warto przeanalizować słowa Earle'a, które świadczą dobitnie o jego niezrównoważonej/psychicznej naturze: "Jezu Leo, że też na to wcześniej nie wpadłem(coś tam, coś tam). Strach - mój ulubiony stan emocjonalny".

P.S. Odrzucam wszystkie niejasne wywody mambo - dżambo, kieruję się tym co czuję i sam widzę. Szkoda, że postać majora niedopracowano, szczególnie jeśli idzie o jego wizyty w Białej Chacie/Chatach (prawdopodobne, było ich zresztą więcej niż jedna), widać, że dla duchów stamtąd jest on osobą dysponującą ogromną wiedzę i z jakiegoś względu ważną. Istotne wydają mi się jeszcze słowa majora (będące odpowiedzią na zapytanie żony, czy wszystko będzie w porządku): "No, I'm afraid not" (poprawcie mnie jeśli brzmiały inaczej).

P.S.2. Co do Jamesa - mnie zawsze rozbrała jego niezwykła naiwność. Co więcej, jest to postać, która zupełnie "nie klei" się do atmosfery Twin Peaks. Nie znoszę jej, jak tylko widzę tą twarz, to mi się wywraca.

prawdziwek

Co do posągów - przypatrzyłem się im ostatnio lepiej i stwierdzam, że chyba trochę się zagalopowałem z tą Wenus z Milo. Posąg w FWWM ma ręce i inne detale, których tamtemu brak. (Może to być najwyżej jakaś próba rekonstrukcji.) Natomiast pozostaje faktem, że kobieta przedstawiona na posągu znajduje się w pozycji typowej dla przedstawień Wenus - do klasycystycznych rzeźb nawiązujących do tradycji antycznej. Pozycja w jakiej trzyma dłonie przypomina również tę ze słynnego obrazu "Narodziny Wenus".

filozof · Gość

niebieską róże wręczało sie osobie któą sie kochało lecz nie można było z nią być.. teraz oznacza to samo Wink

inaczej niespełniona miłość

doggod

pjhmoon

doggod

pjhmoon